کمی سخت تر...

همه ما مرد ها اگر ادعای اسلام و مسلمین داشته باشیم، یک هدف مشترک داریم

شهادت

و اکثریتمان وقتی از این هدف بین جمع خانواده حرف میزنیم

یک دفعه چهره های بعضی ها خیلی درهم میشود

مادرها

همسرها

خواهر ها

پدر ها و ...

مادران و همسران عموما میگویند:

خوش به حال شماست میرید راحت میشید ما میمونیم و یک دنیا دلتنگی

و ماهم اغلب میگوییم:

راه راهی که باید رفت باید صبر داشته باشید

ولی همین ماها

وقتی خبر رفتن رفقا به میان می آید مثل بچه های کوچک بی تابی میکنیم و بی قرار میشویم

حتی اگر آن فرد رفیق صمیمی و درجه یک هم نباشد

حتی اگر کلا یکبار سلام و علیکی با او کرده باشیم

حقیقتش این است که

رفتن امر سختیست

ولی ماندن و صبر کردن کمی از آن سخت تر است

دل کندن امر سختیست

اما دل بریدن کمی از آن سخت تر است

خون دادن امر سختیست

اما خون دل خوردن کمی از آن سخت تر است

و در کل

مرد بودن کار سختیست

اما زن بودن کمی از آن سخت تر است

تقدیم به همه مادران و همسران شهدا

که صبوران زیر رضایت نامه اردو بهشت پسران و همسرانشان را امضا میکنند

ولی خودشان از دور نظاره گر آنها میشوند...

پ ن:

عکسهای بچه ها را جمع کرده ام در یک پوشه

که باز با صدای زنگ تلفن دیگری غافلگیر نشوم..