دستت را روی ماشه نگه دار...
يكشنبه, ۲۱ آذر ۱۳۹۵، ۱۲:۰۴ ق.ظ
یک موردی بین خوراکی ها و سینما هست که در مقام مقایسه تا حدود زیادی شبیه هم است.
چیپس (مخصوصا اگر مزه باشد) پفک (اگر از آن کرانچی ها تند و آتشین باشد) نوشابه (اگر تولید داخل باشد) پنیر پیتزا (در حدی که وقتی دست زیر لقمه میبری کش بیاید) و هزار یک مورد دیگر خوراکی لذت بخش که بعضا با خوردن آن ها روحمان تازه میشود، با اینکه خوش مزست اما مضر است.
یعنی با خوردنش کمک میکنیم تا عقربه شمار عمر کمی تند تر حرکت کند. چاره اش یا جایگزین کردن است یا کم خوردن و یا حداقل لذت نبردن از خوردن آن. (این لذت نبردن از خوردن آن داستان دارد، اگر لذت نبری حداقل اشتیاق مصرف بعدی کم رنگ تر میشود یا کندتر)
اساسا دنیای سینما و محصولاتش هم تا حدود زیادی از این قاعده پیروی میکنند.
فیلم هایی هستند که بسیار زیبا و جذابند اما مضر اند. فیلم از لحاظ بازی ها و دکوپاژ و میزان سن و فیلم نامه و پرسوناژ ها و هزار اسم قلمبه سلمبه دیگر فیلم خوبی است، حتی در آی ام دی بی نیز جزو 100 فیلم برتر دنیاست! اما دیدنیش مضر است. مضر لذت بخش.
منتها فرق این مقوله سینما با خوراکی ها این است که با داشتن تبصره هایی میشود تا حدود زیادی از این فیلم های خوب مضر را دید (بعضی ها را هم اصلا نمی شود دید). آن هم داشتن دانش حداقلی سینمایی و سواد بصری و یک کوچولو علوم دیگر است.
سینما به واقع مثل تر دستی است. بعضی هایمان در حرکت اول متوجه نمی شویم چطور شد. خیلی هامان حتی در چند بار تکرارش هم نمی فهمیم چه شد!
برای همین وقتی گاهی رمزش را برایمان می گویند، نا غافل روی دستمان میزنیم و می گوییم: به همین سادگی؟
سینما در بیشتر اوقات موجود قابل اعتمادی نیست تا ما به راحتی چشمهایمان را برای دیدن اثری از او تقدیمش کنیم. گاهی حماسه زنانه به ما نشان میدهد اما پس آن دنبال مفاهیم فمنیستیست. گاهی معضلات اجتماعی را برای ما نشان میدهد اما پس آن ترویج معضل است. گاهی یک کمدی مفرح را به نمایش میگذارد اما پس آن به سخره گرفتن مفاهیم مقدس است.
گاهی این پنهان کاری ها در لایه اول اوست گاهی لایه های زیرین.
در کل هنگام مواجهه با سینما مثل هفت تیر کشی باشید که تمام مدت دست بر غلاف دارد و هر آن منتظر کشیدن اسلحه و شلیک گلولست.. چون سینما از ثانیه اول تا آخر مشغول گلوله باران شماست. گلوله هایی از جنس پیام، گاه خوب و گاه بد، گاه مرئی گاه نامرئی.
پ ن:
جدی بگیریم چیزهایی را که برای تماشا انتخاب میکنیم.
پ ن:
فیلم ببینیم، گاهی فیلم ها از کتاب ها بهترند.
چیپس (مخصوصا اگر مزه باشد) پفک (اگر از آن کرانچی ها تند و آتشین باشد) نوشابه (اگر تولید داخل باشد) پنیر پیتزا (در حدی که وقتی دست زیر لقمه میبری کش بیاید) و هزار یک مورد دیگر خوراکی لذت بخش که بعضا با خوردن آن ها روحمان تازه میشود، با اینکه خوش مزست اما مضر است.
یعنی با خوردنش کمک میکنیم تا عقربه شمار عمر کمی تند تر حرکت کند. چاره اش یا جایگزین کردن است یا کم خوردن و یا حداقل لذت نبردن از خوردن آن. (این لذت نبردن از خوردن آن داستان دارد، اگر لذت نبری حداقل اشتیاق مصرف بعدی کم رنگ تر میشود یا کندتر)
اساسا دنیای سینما و محصولاتش هم تا حدود زیادی از این قاعده پیروی میکنند.
فیلم هایی هستند که بسیار زیبا و جذابند اما مضر اند. فیلم از لحاظ بازی ها و دکوپاژ و میزان سن و فیلم نامه و پرسوناژ ها و هزار اسم قلمبه سلمبه دیگر فیلم خوبی است، حتی در آی ام دی بی نیز جزو 100 فیلم برتر دنیاست! اما دیدنیش مضر است. مضر لذت بخش.
منتها فرق این مقوله سینما با خوراکی ها این است که با داشتن تبصره هایی میشود تا حدود زیادی از این فیلم های خوب مضر را دید (بعضی ها را هم اصلا نمی شود دید). آن هم داشتن دانش حداقلی سینمایی و سواد بصری و یک کوچولو علوم دیگر است.
سینما به واقع مثل تر دستی است. بعضی هایمان در حرکت اول متوجه نمی شویم چطور شد. خیلی هامان حتی در چند بار تکرارش هم نمی فهمیم چه شد!
برای همین وقتی گاهی رمزش را برایمان می گویند، نا غافل روی دستمان میزنیم و می گوییم: به همین سادگی؟
سینما در بیشتر اوقات موجود قابل اعتمادی نیست تا ما به راحتی چشمهایمان را برای دیدن اثری از او تقدیمش کنیم. گاهی حماسه زنانه به ما نشان میدهد اما پس آن دنبال مفاهیم فمنیستیست. گاهی معضلات اجتماعی را برای ما نشان میدهد اما پس آن ترویج معضل است. گاهی یک کمدی مفرح را به نمایش میگذارد اما پس آن به سخره گرفتن مفاهیم مقدس است.
گاهی این پنهان کاری ها در لایه اول اوست گاهی لایه های زیرین.
در کل هنگام مواجهه با سینما مثل هفت تیر کشی باشید که تمام مدت دست بر غلاف دارد و هر آن منتظر کشیدن اسلحه و شلیک گلولست.. چون سینما از ثانیه اول تا آخر مشغول گلوله باران شماست. گلوله هایی از جنس پیام، گاه خوب و گاه بد، گاه مرئی گاه نامرئی.
پ ن:
جدی بگیریم چیزهایی را که برای تماشا انتخاب میکنیم.
پ ن:
فیلم ببینیم، گاهی فیلم ها از کتاب ها بهترند.
zahra.z