فوتبالیست های خارجی را ببین
نسل قدیمی ها را
بدنشان هنوز جوری مانده
که تو فکر می‌کنی اگر همین الان لباس ها را بکنند و بیایند وسط زمین
حریف امروزهای ما میشوند
ولی فوتبالیست های خودمان را نگاه کن
همان نسل ستاره های قدیمی
اگر حافظه ات از بین برود
فکر می‌کنی آن ها هیچ نسبتی با فوتبال نداشته اند
شکم های بزرگ
بدن های افتاده
مثل پیر مرد های مردنی
این فاصله حرفه ای بازی کردن با حرفه ای زیستن است.
حال و روز اوایل انقلاب را ببین
قدیم تر ها را
جوری بودیم
که فکر تو میکردی هر لحظه آقا سر برسد، آماده ایم تا تمام و کمال بپذیریمش
اما امروز را نگاه کن
به خودمان
به قیافه هایمان
شبیه تر به هر قوم دیگری
این فاصله بین انقلاب کردن با انقلابی زیستن است.
پ ن:
برای بدن های تنبل ما انقلابی زندگی کردن درد ناک است
درست مثل همان وقتی که بعد از چند سال ورزش نکردن
یک دفعه فوتبال بازی کنی
و بعد تا یک هفته کوفتگی بگیری.
پ ن:
کلاه آرمان‌هایتان را محکم بچسبید.
