icon
این فیلم ها را بد نیست نگاه کنید :: سیب زمینی

سیب زمینی

گاهی وقتها سیب زمین هم که باشی باید پخته باشی
سیب زمینی

سیب زمینی که دوست داشت سیب سرخ شود.

ما سینه زدیم
بی صدا باریدند
از هرچه که دم زدیم
انها دیدند
ما مدعیان صف اول بودیم!!
از آخر مجلس
شهدا را چیدند...

هرچیزی قدیمیش بهتر است

۵۲ مطلب با موضوع «این فیلم ها را بد نیست نگاه کنید» ثبت شده است

"ابتدا متن را بخوانید بعد روی لینک آخر کلیک کرده و عکس رو مشاهده کنید"


تلوزیون یک مسابقه دو را نشان میدهد. از سری مسابقات لیگ الماس که یک لیگ جهانی معتبر در ورزش دو و میدانی است. مسابقه دو صد متر که از محبوب ترین رشته های جهان است برای پوشش انتخاب شده.

در قاب های جداگانه هر کدام از دونده ها را می‌بینیم که مشغول گرم کردن خود هستند و به دوربین واکنشی نشان میدهند. در بین انها شرکت کننده ای از ایران به چشم می‌خورد که در چند ماه اخیر عملکرد خوبی داشته و خودش را به فینال ماده دو صد متر رسانده.

دوربین که به او میرسد پرچم کوچک ایران روی پیرهنش را میبوسد و به سمت نقطه استارت می‌رود. دونده ها در نقطه استارت سر جای خود جمع میشوند و هر کدام مشغول تمرکز میشوند. داور در نقطه شروع ایستاده و تپانچه ای به دست دارد. شمارش انجام می‌شود و داور ماشه تپانچه را میچکاند و با صدای شلیک رقابت شروع می‌شود. دونده ها در خط ها متخلف شروع به دویدن می‌کنند. چند نفر جلوتر از بقیه، گروهی در میانه و چند نفری هم عقب تر. شرکت کننده ایرانی در گروه وسط قرار دارد و در پنجاه متر آخر با قدم های سریع تر فاصله را آرام آرام کم می‌کند.


[فلاش بک]
در محیطی باغ مانند یک کودک سه چهار ساله در حال دویدن است و پدرش به دنبال او، پدر گویا از او جا مانده و کودک با لبخند به راه ادامه می‌دهد.


شرکت کننده ایرانی فاصله را کم می‌کند و در چند متر پایانی جلوی همه می‌دود. چند لحظه بعد از خط پایان رد شده و رقابت تمام می‌شود.
آرام آرام سرعتش را کم میکند و دوربین ها به سمت شرکت کننده ها میدوند از جمله او که اول شده. نفس نفس میزند و از شدت خوشحالی گریه می‌کند. دوربین به او میرسد و وقتی متوجه میشود با همان گریه رو به دوربین شروع به لی لی کردن میکند.
همه از نوع خوشحالی او تعجب کرده اند. او سریع به سمت ساکش می رود و دوربین هنوز تعقیبش میکند.
از ساک عکسی را بیرون می آورد.
عکسی که در آن کودکی در حال دویدن است و پدری که یک پای خود را از دست داده به دنبال او.
عکس را به دوربین نشان میدهد و می‌گوید:
بابا این مدال برای توعه!



تصویر پست


پ ن:
همه چیز این مملکت برای شهداست، کوچه هاش هم.
پ ن:
هنوز هم میشه نگاه جدید به دفاع مقدس داشت تا قرن ها میشه.

۲ نظر موافقین ۶ مخالفین ۰ ۲۴ مرداد ۹۸ ، ۲۰:۲۹
مسیح



امروز خیلی اتفاقی 

مستند «شهریار ملک‌ قرآن» رو دیدم

پرتره ای از زندگی استاد شهریار پرهیزکار

صدایی که خیلی از ما با کاست ها و سی دی های ایشون قرآن رو یاد گرفتیم و از صدای ایشون تقلید میکردیم

باورم نمیشد که با این نوع موضوعات اینقدر جذاب تو پرداخت بشه مواجه شد

ولی مهدی فارسی ثابت کرد که میشه

وقتی که داستان گو باشی

و بلد باشی چطور تعریفش کنی

میتونی پرتره یک قاری قرآن رو بسازی

در حالی که جذاب باشه

و نتونی از دیدنش دست برداری

در حالی که نه طراحی های شازی داشتی

و نه خیلی پیچیده کار کردی

مهم اینکه داستان بگی

و مهم‌تر اینکه داستان رو پیدا کنی


#شهریار_ملک_قرآن

معرفی می‌کنه

حرف میزنه

همراه می‌کنه

و دست آخر دشنه تیز انتقاد رو هم هنرمندانه وارد پیکره سیستم می‌کنه 

تا نشون بده، مستندی که حرف برای زدن نداره

صرفا جشنواره ای از تصاویر و صداهاست



پ ن:

فکر کنم با جستجو این اسم تو تلویبیون بتونید پیداش کنید و ببینید

و صد البته لذت ببرید

پ ن:

در قرن بیست و یک

هنوز هم داستان ها مردم رو رام میکنند

پ ن:

خداقوت به گروه سازنده

۲ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۱۹ تیر ۹۷ ، ۲۱:۴۹
مسیح



[اتوبوس بنز قدیمی در یکی از خیابان های تهران در حال حرکت است و دود غلیظی هم از خود بیرون می‌دهد]

+حاج بهرام مصبتو شکر، این قراضه رو هنوز عوض نکردی؟ بابا کل خیابونو ابر باران زا گرفت...

_ای بمیری که هنوز وقتی میای تو ماشین یه ریز هی ور ور ور ور حرف میزنی

+هییَع حالا انگار دختر هیجده سالست چه بر میخوره بهش

@ حاج بهرام به اصالت پایبنده! کاری با این سوسول بازیا نداره!

[با شنیدن این صدا رضا که جلوی اتوبوس در حال کل کل با حاج بهرام بود به سمت صندلی های عقب برمیگردد، کنار هر مرد جوان یک زن مسن نشسته، یکی از زن ها گره کیسه ای را باز میکند و به دست مرد میدهد]

# آقا بزنید روشن شید، برگه زرد آلو بی بی سمیه است نزنید رفته از دستتون!

@ ای جان ای جان، دهنت سرویس هربار که می آوردی به ما نمی‌رسید! بیارش این ور بدو تا رضا مشت نکرده همه رو!

[رضا با لبخند به سمت راننده و شیشه جلوی اتوبوس برمیگردد]

_رضا اگه حرف اضافی نمی‌زنی بگو‌ ننه کجاست الان ده دقیقست خیابون رو رد کردیم!

+اینقدر دود کردی نمی‌بینم جایی رو

_لا اله الا الله..

+نه نه غلط کردم میگم :) والا ساختمونا رو یه جوری کوبیدن ساختن نمی‌شناسم جایی رو ولی چشمی که حساب میکنم ته همین خیابون.. جلو مغازه احمد کرکر

∆این عادت زشت اسم گذاشتن رو آدما رو هنوز ترک نکردی بیچاره ننه چی کشیده از دست تو

+بابا احمد کرکره ساز بود بهش می‌گفتیم کر کر اسم نذاشتیم که!

@ عهه رضا ننه! اونها

+کو؟

@ اونها رو نیمکت نشسته..

+ای قربونت برم ننه.. حاج بهرام جلو‌ نیمکت نیش ترمز بزن!

[حاج بهرام جلوی نیمکت ترمز میزند، درب اتوبوس روبروی ننه باز میشود و رضا بیرون می‌پرد]

+حاااج خانووم برسونیمتون!

[ننه صورتش را می‌چرخاند و چشمانش را از پشت عینک ته استکانی ریز می‌کند]

×تو کی هستی؟

+همون که با دمپایی سیر کتکش می‌زدی!

×رضا ننه تویی؟!

+ای قربون رضا گفتنت برم، اره ننه خودمم!

×دیر کردی مادر!

+بیا بریم بالا برات بگم، قربون چشات برم

[رضا ننه را بالا می‌برد، بچه های برای ننه صلوات می‌فرستند و پیر زن های دیگر برای استقبال از او به سمت ننه می آیند..]





پ ن:

#صداهاصداها

پ ن:

نام عکاسش را نمیدانم...

۳ نظر موافقین ۴ مخالفین ۱ ۰۹ تیر ۹۷ ، ۰۲:۴۲
مسیح




_حکایت شما، حکایت اون مورچه ای که آب افتاد توی لونش داد زد، ای هوار دنیا رو آب برد!


_به امام هشتم قرار نبود اینجور بشه...


_شما همیشه میخواستید دنیا رو نجات بدید!


_موسی یه عمر تو سیستم بود یه امضا با خودکار دولتی نزد..


_این سزای کسی که به ناموس ایرانی دست درازی کنه!


برای شنیدن داستان این دیالوگ ها

تا دیر نشده برای دیدن فیلم #لاتاری روی پرده نقره ای سینماها اقدام کنید.



پ ن:

در سینمای ایران همیشه شانس دیدن یک لاتاری روی پرده را ندارید.

۲ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۰۴ فروردين ۹۷ ، ۰۱:۵۲
مسیح


یه احساس فوق العاده و وصف ناشدنی

که میتونه از دیدن یه شاهکار به دست بیاد

Coco

محکم‌تر از قبل این حقیقت رو فریاد میزنه

که اگر انیمیشن ساز با داستان خوب و دنیایی از تخیل پا به میدون بگذاره

سینما

باید خواب چنین اثر گذاریی رو ببینه






پ ن:

حقش نبود تو استوری معرفی بشه

پ ن:

+نمیبخشمت

ولی دوست ندارم فراموشت کنم

پ ن:

اینکه ببینی تخیلاتت ساخته میشن

به غیر از اینکه خیلی لذت بخشه

دردناک هم هست


#coco


۵ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۷ بهمن ۹۶ ، ۰۳:۳۷
مسیح


(از جیپ پیاده می شوند در امتداد اروند قدم‌میزنند تا به نیروها برسند)

+این پسره کیه جواد، چرا اینجا سنگر زده؟

_رضا رو میگی؟ رضا کاپیتان تایتانیک چطور نمیشناسیش؟

+گرفتی ما رو؟

(هر دو به سنگر رضا نزدیک میشوند)

_سلام کاپتان رضا،چطوری؟

@سلااام آقا جواد دیر اومدی! منتظرت بودم!

_شرمنده کاپیتان توی خط کارم طول کشید، معطل شدم، حال تایتانیک چطوره؟

@خوب خووب، امروز دیواره غربیش رو تمیز کردم، ولی هنوز تموم نشده کار داره خیلی

(رضا سرش را جلو‌ می آورد و باسر بچه ها را نشان می دهد و با لبخند)

_ببینم خدمه کشتی کمک میکنند یا نه؟

@بله آقا جواد امروز کمکم کردن تا زنجیر لنگرارو محکم کنیم

_اگر کمکاری کردن چیکار میکنی؟

@کلاغ پر، سینه خیز، پا مرغی!

_به این میگن کاپیتان

@اقا جواد، تسمه گرفتی؟

_آخخخ تسمه تسمه..یادم رفت کاپیتان ببخشید.. بدون تسمه کار راه نمیفته؟

@نه آقا جواد موتورش بدون تسمه کار نمیکنه!

_حتما باشه بزار تو دفتر بنویسم...

(جواد با رضا خداحافظی میکند و رضا داخل سنگر برمیگردد، محسن از رفتار جواد متعجب شده)

+جواد حالت خوبه؟

_چطور؟

+کاپتان؟ تایتانیک؟ تسمه موتور کشتی؟؟

_آآ کاپتان رضا رو میگی؟ کاپتان کارش حرف نداره!

+جواد دارم جدی صحبت میکنم، تو یه خط مهم دستته این کارا چه معنی میده؟ مهد کودک باز کردی؟ این همه امکانات دادی برای یه نفتکش غرق شده سنگر بزنه؟؟

_روز اولی که اومدم و منطقه رو دست گرفتم، همه اینجا رو خالی کرده بودن، فقط یه نفر مونده بود با یه قایق ماهیگیری، ناخدا عباس بلد آب اروند بود، با کمکش بچه‌هارو روی اروند حرکت میدادیم تا عمل کنن، آب رو مثل کف دست می شناخت مخصوصا شبها.

یه شب تو عملیات شناسایی قایق و ناخدا و بچه ها خوراک مین دریا شدن. هیچ کس برنگشت.

رضا اون شب تا صبح همینجایی که دیدی به اروند خیره شده بود و نه پلک میزد نه حرف.

رفتم پیشش بهش گفتم بعد عباس پدرت تو ناخدای مایی، اینم‌کشتی توعه

از اون موقع تا به حال این سنگر دفتر کار رضاست و این نفتکش به گل نشسته هم کشتیش.

قرار یک روز سرپاش کنه تا دیگه مجبور نباشیم تو قایقای کوچیک این ور و اونور بریم.

+تو به همه چیزایی که گفتی باور داری؟!

_ما همه خدمه کشتی رضاییم محسن، جنگ همش گلوله منو و خشاب تو نیست، جنگ اصلی برای ما رضاست، جای خالی ناخدا عباس، پدر رضا..

(جواد همینطور که دور میشود، برمیگردد و به رضا سلام نظامی میگذارد، رضا هم‌ با شدت تمام جواب اورا میدهد)






پ ن:

عکس، اثر استاد بهرام محمدی فرد

صفحه ایشون یک پل برای پرتاب شدن توی تاریخ

عذرخواهی از ایشون که با این متن ارزش عکس رو کم میکنم.

@bahram.mohammadifard

در اینستا 

پ ن:

با توجه به کامنت های پست قبل، معلوم شد فیلم‌ها رو صرفا جهت آرشیو در وبلاگ به اشتراک میذارم

۶ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۲۲ آذر ۹۶ ، ۲۳:۲۷
مسیح



بعد از مدت ها انتظار امروز بلاخره دیدم

فیلم که تمام شد گریه کردم

نه به خاطر فیلم که البته آن هم‌ می توانست دلیل موجهی باشد

بلکه به خاطر یک غربت بزرگ 

به خاطر یک مقایسه درد آور

کشوری که از فرارش

حماسه می سازد

و کشوری که از حماسه اش

فرار میکند.

گریه کردم به خاطر غربت حماسه ها

و اسارت قهرمان ها

گریه کردم

و امید بستم به روزی که شاید روی پرده نقره ای بگریانم

برای حماسه ها

و یا دست کم

بگریم به پای تصویرگری های بزرگ

و اینکه برای خودمان اشک غرور بریزم

نه به پای داستان دیگران

به نیت خودمان






پ ن:

عکس، نمایی از فیلم «دانکرک» ساخته ی مرد خوب سینما، کریستوفر نولان

پ ن:

برای دیدنش حتما وقت بگذارید

پ ن:

حماسه خون است

و سینما رگ

۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۷ آذر ۹۶ ، ۰۰:۴۷
مسیح


کمتر حسی اینچنین از دیدن یک فیلم داشتم
فیلم با یک ریتم کند و مکث های طولانی شروع میشود، نماهایی که گویی فیلمبردار آن ها را برای عکس گرفتن انتخاب کرده، با دقت در چیدمان و جزئیات اما کسل کننده برای یک پلان چند ثانیه ای.
زن و شوهری در فیلم دیده میشوند که مرد آهنگ ساز است و از زن اطلاع دقیقی در دست نیست.
از یک جایی به بعد مرد اصرار به ماندن در خانه قدیمی خود را دارد و زن اصرار به رفتن و این شاید در نیمه اول فیلم بزرگترین چالش باشد.
در یک نما مرد در تصادف میمیرد ولی باز هم این شوک خاصی به فیلم نمی دهد
هنوز فیلم بیخودی کش دار است و اگر مثل من بی حوصله باشید مجبور خواهید شد فیلم را جلو بزنید
اما همه چیز با یک نمای کش دار دیگر در سرد خانه عوض میشود.
و یک هیبت خنده دار نقش اصلی فیلم را قبول میکند
هیبتی که کم کم رنگ و بوی شخصیت به خود میگیرد.

شما با فیلمی مواجه خواهید بود که هرچه جلو میرود دوست داشتنی تر می شود.






پ ن:
a gost story
داستان یک تنهایی دنباله دار و یک انتظار طولانی مدت که در یک لحظه تمام میشه.
فیلم درگیر کننده ای که ترسناک نیست و اما جنسی از ترس رو در وجود شما برمی انگیزه که مدام مخاطب در اون خودش رو جای شخصیت اصلی میگذاره.

اگر یک زمان خالی توی برنامتون دارید، شاید دیدن داستان یک روح همراه با تامل براتون جذاب باشه.
میتونید نیمه اول فیلم رو با سرعت بیشتری ببینید ولی برای نیمه دوم فیلم وقت بگذارید.

۶ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۰۶ آذر ۹۶ ، ۲۳:۲۲
مسیح



(روی خاک ریز قبل از عملیات، صحبت های فرمانده)

+پشت این خاکریز

حلوا خیرر نمیکنن!

صحبت از گلوله و ترکش و توپ و نارنجکه

نقل تیکه پاره شدن و کشته شدن و برنگشتن!

میگم برنگشتن چون برگشتن عجیبه

برگشتن یک به ده

شماها چند نفرید؟

هشتاد نفر؟

پس شاید ده تاتون برگردید

تازه نقل برگشتن هم برای خودش تفسیر داره

بعضیاتون به جوری برمیگردید که گاهی به خودتون میگید کاش بر نمیگشتم

وقتی برمیگردید باید جاهای سالمتون رو بشمرید

بعضیاتون هم که برمیگردید دیگه آدم سابق نمیشید

اینقدر که شب و روز زجه میزنید که ای کاش منم میرفتم

اینا رو گفتم که هرکی که میخواد برگرده، برگرده!

کسی حق نداره به چشم بد نگاهش کنه

نه خائن و نه بزدل

هرکی هم که موند نه شجاع و نه قهرمان 

داشتیم آدمایی رو که تو خط شهید خریت شدن، نه حریت

ولی اگر بنا به موندن دارید

به حرفام گوش کنید

از هر لحظه ای که تصمیم گرفتید بمونید و از این خاکریز برید جلو تر

دیگه به صورت بغل دستیاتون نگاه نکنید

چه دوست چه آشنا

وقتی از خاکریز زدید جلو

خیلی تماشاگر نباشید

همه اینا رو برای اون احتمال یک به ده میگم

حرفم گوش کنید 

اعتماد کنید

نگاه نکنید که وقتی برگشتید هر شب این چهره ها جلوی چشمتون نباشه

که تو ذهنتون حک نشه

که نبینید چطور رفیق چند سالتون روی زمین پخش میشه

که آشناتون بی سر میشه

نگااااه نکنیییید که شبا راحت بخوابید

نگااااه نکنیییید که اگه بناست درد جاموندن بکشید زجرش کمتر بشه

نگااااه نکنیییید چون چیزایی که میبینید با هیچ دوا و درمون زهر ماریی از ذهنتون نمیره

من خودم یک به دهیم!

یک ساله میزنم پشت این خاک ریز لعنتی و برمیگردم!

اگه میرید، دعا کنید برنگردید

اگه برمیگردید، دعا کنید خدا بهتون صبر بده

اگه همه شیرفهم شدن من چی میگم

یه الله بگن و بعدش دعا کنن که این دفعه برنگردم!








پ ن:

اگه میرید دعا کنید که برنگردید...

پ ن:

عکس از @moayyedi.sasan

آیدی در اینستا 

۳ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۰۳ آذر ۹۶ ، ۱۵:۴۵
مسیح

ابو کمیل میگه:

تو این راه هرکی خرج کنه صد برابر برمیگرده

ولی من دنبال خسارت میگردم 

خیر نمیخوام 

خسارت میخوام 

که به امام حسین بگم

آقا همه چیزم رفت دیگه هیچی ندارم...


خدایا این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست؟


پ ن:

مستند 

یادداشت های یک پیاده

کارگردان 

وحید چاووش

از بهترین اربعین سازها 

دیدن هر سالش جواب میده 

پ ن:

عاشقم کن..

دنیا بدون عشق تو همه چیز کم داره...

۵ نظر موافقین ۵ مخالفین ۰ ۲۸ مهر ۹۶ ، ۲۲:۱۳
مسیح