1. فرض میکنیم که شما تنها 10 روز فرصت زندگی داشته باشید البته در قد قامت یک انسان عاقل و بالغ وبعد از اتمام دهمین روز به یک مرگ طبیعی می مردید.
این موقعیت را به اطلاع خود شما هم اطلاع داده اند. یعنی شما 10 روز زندگی میکنید و در پایان دهمین رو میمردید.
2. حالا فرض کنید که آن 10 روز همین 10 روز ابتدایی ماه رمضان باشد که پشت سر گذاشتیم. و از آنجایی که در پس تفکرات و اعتقادات دینی ما این است که بعد از زندگی و برای هر شخص حساب و کتابی است. پس حالا فرض کنید که بلافاصله بعد از پایان زندگی 10 روزه شما بساط حساب و کتاب هم مهیا می شود.
3. حالا این فرض را نیز به باقی فروض اضافه کنید که اگر حد نصاب امتیازات شما در این فرصت 10 روزه زندگی به حد نصاب تعیین شده برسد فرصت شما 10 روز دیگر برای باقی ماندن و نفس کشیدن در فضای رمضان شارژ میشود.
4. و این فرض را هم در نظر بگیرید که شما برای این 10 روز زندگی از بین ملیون ها عاشق و مشتاق به زندگی در این شرایط انتخاب شده اید.
5. این را هم به فرض ها اضافه کنید که شما به مانند این ملیون ها نفر مشتاق در صف زندگی 10 روزه، یک روزی آرزوی این فرصت را داشتید و برای نذر و نیاز میکردید.
6.و باز هم این فرض را بر روی یاقی فرض ها قرار دهید که وقتی شما از میان ملیون ها نفر واجد شرایط انتخاب شده اید، پس این موقعیت تابعی است از اعتماد و مهر و سعادتی که پروردگار به شما عطا کرده و شما زیر دین هستید!!
حالا بروید یک گوشه بنشینید و شرایط فرض را در ذهن خود آماده کنید و خودتان را به عنوان یک داده وارد فرض کنید.
جواب را بگیرد، حد نصاب خود را حساب کنید و ببنید که آِیا برای رفتن به 10 روز بعدی امتیاز و لیاقت کافی را دارید؟
اگر دارید که خوشا به حالتان! التماس دعا!
و اگر مثل من به حد نصاب نرسیده اید، شما طبق بند های 4 ، 5 و 6 فرض ها مرتکب حق الناس و حق الله شده اید!
حق الله به خاطر اعتماد خداوند به شما و فرصتی که به شما هدیه کرد و حق الناس به خاطر فرصت به بیهوده اشغال شده در حالی کسان زیادی مشتاق تنها یک روز از آن را بودند!!
خب حق الله را شب قدری خدا به عظمت خود میبخشد
امّا
حق الناس را چه؟؟
خدا به ما رحم کند.......
پ ن 1 : این که مدت زیادی نبودم و دوستان سراغ گرفته اند که فلانی کجایی و چرا نیستی، باید بگویم که جسمم زنده بود و روحم مرده و هنوز هم مرده متحرک است! از محبت دوستان ممنون!
پ ن 2: متن بالا خیلی شدید لحن است، می خواستم خودم را ادب کنم گفتم بگزار اندک کسان دیگری که مثل من هستند هم تادیب شوند.
پ ن 3: خیلی التماس دعا!
