شب هفتم...

مهمان ناخوانده آمد و به دلایلی نتوانستم بروم مجلس حاجی

صبر کردم تا چند ساعت بعدش مستقیم بروم عشاق

مهمانها آمدند و وقتی شام را خوردیم عذر خواهی کردم و خداحافظی ، شال و کلاه کردم و زدم به راه

محرم ها خیابان بین شهدا تا امام حسین برایم حکم بین الحرمین را دارد، نه این که زیبا باشد،نه ، چون مرا به مجلس حسین می رساند عرض میکنم

جلوی حسینیه که رسیدم باز روبرو روی نرده ها نشستم، اصلا حال و هوایش را نداشتم که بروم داخل

یادم می آید دوستی به نقل از حاجی پناهیان میگفت که روضه ژیمناستیک روح است و تا بدن را گرم نکنی نمی توانی وزنه بزنی

حالا من امشب روحم گرم نشده بود و در مجلس بیگانه بودم

البته بد یا خوب زیاد غصه نخوردم، روضه باب الحوائج کوچک را امسال عرفه روبروی اروند در علقمه خواندیم، عجیب این شش ماهه نظر کرده بود امسال به سفر جنوب ما

یکی از دوستان هی اواسط روضه بطری آب معدنی را برمیداشت کمی دستش را تر میکرد و آن را بالا می آورد و میگفت:

مگه بچه شیش ماهه چقدر آب میخواد؟؟

همین یک گریز این روضه تصویری ما را آتش میزد

کافیست یک شیرخواره را بگذارید روبرویتان و مقتل را باز کنید و از رو بخوانید، بندهای مقتل علی اصغر را با جسته شیرخوارتان قیاس کنید.... لا اله الا الله

بگذریم

امشب بساط چای را جمع کردند و شیر میدادند

شیر را که دیدم یاد خانوم رباب افتادم، وقتی کمی از بار اسارت کم شد و لقمه ای آب نان به او رسیده بود به تبع آن شیر به بدنش بازگشته بود اما دریغ از علی اصغر

فضای گزارش امشب همه روضه شد

شرمنده

مجلس که تمام شد به سمت خانه راه افتادم

کم کم صدای دستجات بلند شده

#شب_هفتم

#گزارش_رویدادهای_هیات_ما