سرمان به سنگ لحد میخورد..

بعضی وقت ها ما انسان ها اینجور هستیم
سرمان به سنگ میخورد
عادتی را ترک میکنیم
سرمان به سنگ میخورد
کاری را دیگر تکرار نمیکنیم
سرمان به سنگ میخورد
قدر شناس میشویم
سرمان به سنگ میخورد
بعد از آن دیگر...
اما
همیشه داستان اینجور نیست
یک زمانی هم هست سرمان به سنگ لحد میخورد و دیگر آن موقع نمی توانیم کاری را انجام دهیم



پ ن:
چند وقتی است شدید به دنبال راه درو ها و تبصره های حساب کتاب خدا بعد از موت و در قیامت هستم
به نتایجی رسیدم که میگوید
راه درویی نیست و باید تا قطره آخر حساب پس داد و سنگین هم حساب پس داد
پ ن:
ولی خب هر کاری که کنم بازهم نمی توانم یک راه نجات اساسی را فراموش کنم
آن هم شفاعت است
مثلا همین سینه زنی در عرفه نود و دو در گرمای آن روز
چه کسی باور میکند این جماعت عاشق به وقت حساب فریاد رسی نداشته باشند؟