a ghost story...

کمتر حسی اینچنین از دیدن یک فیلم داشتم
فیلم با یک ریتم کند و مکث های طولانی شروع میشود، نماهایی که گویی فیلمبردار آن ها را برای عکس گرفتن انتخاب کرده، با دقت در چیدمان و جزئیات اما کسل کننده برای یک پلان چند ثانیه ای.
زن و شوهری در فیلم دیده میشوند که مرد آهنگ ساز است و از زن اطلاع دقیقی در دست نیست.
از یک جایی به بعد مرد اصرار به ماندن در خانه قدیمی خود را دارد و زن اصرار به رفتن و این شاید در نیمه اول فیلم بزرگترین چالش باشد.
در یک نما مرد در تصادف میمیرد ولی باز هم این شوک خاصی به فیلم نمی دهد
هنوز فیلم بیخودی کش دار است و اگر مثل من بی حوصله باشید مجبور خواهید شد فیلم را جلو بزنید
اما همه چیز با یک نمای کش دار دیگر در سرد خانه عوض میشود.
و یک هیبت خنده دار نقش اصلی فیلم را قبول میکند
هیبتی که کم کم رنگ و بوی شخصیت به خود میگیرد.

شما با فیلمی مواجه خواهید بود که هرچه جلو میرود دوست داشتنی تر می شود.

پ ن:
a gost story
داستان یک تنهایی دنباله دار و یک انتظار طولانی مدت که در یک لحظه تمام میشه.
فیلم درگیر کننده ای که ترسناک نیست و اما جنسی از ترس رو در وجود شما برمی انگیزه که مدام مخاطب در اون خودش رو جای شخصیت اصلی میگذاره.

اگر یک زمان خالی توی برنامتون دارید، شاید دیدن داستان یک روح همراه با تامل براتون جذاب باشه.
میتونید نیمه اول فیلم رو با سرعت بیشتری ببینید ولی برای نیمه دوم فیلم وقت بگذارید.