روحانی تنها نیست..هست...

روحانی شاید این روزها بیشتر از هر زمان دیگری در زندگیش احساس تنهایی کند.

رییس جمهور منتخب بیست و سه میلیون رایی که حالا در مواجهه با سخت ترین بحران دوران ریاستش بی یار تر از هر زمان دیگری است.

کمی به عقب برمیگردم به زمانی که هنوز یک سال هم از آن نگذشته.

سلبرتی ها و هوادارانی که مردم را از ترس باقی نامزد ها به سمت روحانی کیش میدادند و تنها راه علاج مشکلات را اعتماد دوباره ملت به روحانی میدانستند.

حالا در این مدت کم چه اتفاقی افتاده که دور روحانی در مصاف با این چالش سخت خالی تر از هر زمان دیگری شده؟

.

اتفاقات و شعار ها و فریاد های روبروی سر در دانشگاه تهران را که با خودم دوباره مرور میکنم ذهنم ناخود آگاه به یاد صحنه ای مشابه اما با چینشی متفاوت می افتد

شب های واپسین انتخابات و دانشجویانی که روبروی همین سردر برای حمایت از او فریاد میزدند و در اثبات او ساعت ها بحث میکردند..

پ ن:

صحبت، صحبت حمایت از دولت و نادیده گرفتن ناکارآمدی و نارضایتی ها نیست

صحبت تب تندی است که زود سرد میشود

داستان سرمایه گذاری غلط است

داستان آدم هایی است که پشتوانه ی قابل اتکایی نیستند...

پ ن:

روحانی تنها نیست

چون رییس جمهور 

حمهوری اسلامی ایران است.

پ ن:

صحبت هایی هست, منتها اگر این اینترنت گرامی و وی پی ان های شلوغ مهلت دهند