خاک ما را می‌خواند...

در آن سالهایی که مسیر هر هفته من بود

این جا مثل الانش نبود

یک محوطه باز بود که نیمی از آن را خیابان تشکیل داده بود و نیمه دیگر فضای سبزی بود که منتهی میشد به خیابان

چند روز پیش که دوباره بعد سالها با مترو به بهشت زهرا رفتم وقتی از ایستگاه بیرون آمدم و پیچیدم سمت مسیر

دیدم همه آن فضا یکی شده و جایش را خط کشی های قبر گرفته و آن جلوتر هم چند نفر خاک شده

پیش خودم گفتم

فلانی زمین دارد می گوید:

هرچقدر لازم باشد قبر خواهم شد تا تو راهم در بربگیرم!

راه فراری نیست 

خاک ما را میخواند...

پ ن:

خانه ات چند متر است؟

آماده ای در دو‌ متر بخوابی؟