خدا هیچ کس رو چشم انتظار نذار...

یه سری درد و دل دارم بابت فاجعه پلاسکو

منتها تا هنوز بدن های مطهر شهدا زیر آواره روم نمیشه بگم..

چشم انتظاری

مثل اون لحظه ای که نفس بالا نمیاد

احساس خفگی داری

اگه بهت بگن مرده یکم آروم میشی

اگه بگن زندست خوشحال میشی

ولی اگه هزاریم از نظر عقلی بگن نمیشه زنده باشه

ولی تو نبینیش و خبر دار نشی

بازم چشم انتظاری

خدا صبر بده بهشون

چشم انتظاری خیلی سخته

سخته ادم نفسش بالا نیاد

سخته بغضی نترکه...

پ ن:
یکی بهتون بگه ساعت دو میام
بعد نیاد
ساعت سه و نیم بیاد
یک و ساعت و نیم براتون مثل 10 ساعت میگذره
حالا اگه بشه سه روز
یه ماه
یه سال
یه عمر...

از پلاسکو درس بگیریم...

خیلی هامون این روزها نگران حال روز تولید کننده ها و کارگران ساختمان پلاسکو هستیم

که بیکار شدند که اوضاعشون ریخت بهم..

ولی یادمون نره

عامل بیکاری یه عده ی زیادی از کارگرا و تولید کننده ها

آتش سوزی مغازه ها و کارخانه ها و تولیدی هاشون نبود

عدم حمایت از تولید ملی بود

به نظرتون

فاجعه پلاسکو و تاثیری که رو ما گذاشت

میتونه کاری کنه تا ما بیشتر از تولید داخل حمایت کنیم؟

مثلا امسال عید درصد بالایی جنس ایرانی بخریم

و جنس ایرانی مطالبه کنیم

البته اگر واقعا نگران حال و روز کارگرا و تولید کننده ها هستیم. 

 

 

 

 

پ ن:

هنوزم شهیدا رو میارن...

پ ن:

#پلاسکو