کتک معنوی!
هر جلسه ای، همایشی،جشنی و خلاصه هر بزمی یکسری مدعو دارد. این را دوستانی که ید طولایی در برگزاری همایش دارند خوب میدانند.
عموما معضل جمع آوری مدعو، از خود برگزاری آن همایش و یا... مهمتر است و لاینحل تر است!
خود مدعوین که عموما لفظشان همواره با کلمه محترم توامان است چند دسته دارند!
دسته اول که مهمترین نوع مدعو هم به شمار میروند و اصلا گاهی اوقات اعتبار آن مراسم به آمدن یا نیامدن و در کل به کیفیت حضورشان بستگی دارد مدعوینی هستند که به واسطه شخصیتشان و درجه پست و مقامشان مورد عنایت و لطف برگزار کنندگان قرار میگیرند!
کیفیت حضور این نوع مدعو در آن مراسم رابطه مستقیم با گل کردن و به ثمر نشستن آن همایش دارد!
دسته دوم کسانی هستند که به واسطه رابطه سببی یا نسبی با مدعو درجه اول به مثابه جاسوییچی همواره بر کمر مدعو نوع اول آویزان بوده و متعاقبا فیض کافی را هم میبرند!
این دسته از مدعوین هم درست است که به واسطه مدعو نوع اول در مراسم مذکور شرکت میکنند اما بلاخره دارای شخصیت برجسته ای هستند به هر حال آنها دارای نوعA روابط با مدعو درجه اول هستند!
دسته نوع سومی نیز در میان مدعوین محترم وجود دارد که این دسته عمدتا شامل انسانهای عادی و یا عوامل خردیست که در برگزاری مراسم مذکور به اتاق فکر کمک میکنند!
این دسته را همان مردم در صحنه نیز میگویند!
غرض از این همه مقدمه چینی به سبک نیمه طنز این بود که بگویم برای مدتی راهی راهیانم!
در بزم و همایش عشاق که توسط اتاق فکر شهدا برگزار می شود همه باید دعوت نامه داشته باشند!
دعوت نامه ای که به دست هر کدام از مدعوین محترم برسد مجوز حضور در این همایش را دارد!
این را من نمیگویم، این نکته را راویان اخبار و ناقلان آثار و طوطیان شکر شکن شیرین گفتار و خوشه چینان خرمن سخن دانی و صرافان سر بازار معانی هم عرض میکنند و دوستان سفر کرده نیز بر این مطلب واقف و بر آن صحه گذاشتند.
اما نه دعوت نامه من از نوع اول مدعوین است که به واسطه شخصیت نداشته مان دعوتمان کنند! و نه خود را به بزرگی از جهت اخلاق و رفتار و نسب متصل کردم که به انضمام آنها دعوت شوم.
و نه متاسفانه از نوع سوم که به درخواست کمک و هل من شهدا لبیک بگویم!
.
حتما شنیده اید که میگویند یک عده را باید با پس کله ای به راه راست هدایت کرد چون این گروه مثل بچه آدم حرف شنوی ندارند! هان!
خب من هم از همان دسته ام.
من به این بزم دعوت شده ام تا پس کله ای بخورم.
پس کله ای هایی از همان نوع (چوب معلم گل هرکی نخوره خله)!
ما در جهان از همه چیز یک نوع معنویش را داریم و کتک هم از این قاعده مستثنا نیست.
البته با این گردن کلفتی که این جانب دارم یقین دارم شهدا برای آدم کردن من کار سختی را پیش رو دارند.
آدم کردن من برای خودش یک نوع جهاد است!
امید است تا آدم شویم!
آیا نمی اندیشید که هر دعوت شدنی نشانه ی متفاوت بودن نیست!
آیا تا به حال به این جنبه دعوت شدن اندیشیده بودید!؟
الله اعلم!
______________________________________________________________________________________________________
پ ن1:
برای مدتی به دعوت شهدا میروم تا کتک بخورم!
پ ن2:
نایب الزیاره همه شما خواهم بود.
پ ن3:
(.......)
پ ن4:
خدا قسمت کند از این نوع کتک ها!
امیدوارم شاهد موفقیتهای دوباره شما باشیم.
التماس دعای خیر.