در خلسه ای عمیق خودش بود و هیچ کس!
این روزها مد شده!
طرف در فضای مجازی که کار میکند و بعد از مدتی مورد لطف دوستان هم سایبری قرار میگیرد فوری خودش را لوس میکند و یک پست میگذارد و میگوید:
برای مدتی نیستم! شاید بعدا بیایم! چند وقتی است، دستم به قلم نمی رود!
البته این قاعده برای تمام دوستان و همسایبری ها صدق نمی کند.
امروز پس از یک تلاش چند ده روزه با خودم و آماده کردن مطالب مختلف محض انتشار به این نتیجه رسیدم که همیشه هم نباید به روز بود! گاهی وقت ها باید به شب بود!( ها ها ها، محض خنده!)
گاهی وقت ها این دهان گزافه گو را باید درش ماله کشید تا بی خودی بار گناه انسان را سنگین تر ننماید.
این روزها هم سوژه اجتماعی زیاد است و هم به ویژه سوژه سیاسی اما فعلا در این صحنه از کار زار وقت عمل است و باید زبان در کام کشید چون دوصد گفته چون نیم کردار نیست!
و در آخر لازم است خاطر نشان کنم که منباب تحویل گرفتن وبلاگ خود و همینطور کلاس گذاشتن در حد لالیگا، طبق رسم معهود این خداحافظی های موقتی وبلاگی اگر هر نظری بگذارید میخوانیم و در ازایش به شما یک جواب هم تحویل می دهیم و اگر همین امروز نظر بگذارید ما در عوض یک پک خدماتی هم به شما تحویل میدهیم!
در این مدت برای سر کشی به منزل دوستان سایبری هم وقت میگذاریم به هر حال هر رفتی ،آمدی دارد!
و به قول شاعر علیه الرحمه:
رفت با مرگ خود احیا کند آیینش را!
پ ن 1:
باز سو تفاهم نشود من یک عده ای را مستثنی کردم، باز نگویید نگفتم!
پ ن 2: این روزها حواستان به خودتان باشد، مبادا گول اشوه های یک سری را بخورید! مبادا انقلاب از دست برود!
پ ن 3: برای امتحانات من و خودتون هم دعا کنید!
پ ن 4: ملالی نیست جز دوری شما!
حرف زیاد زده شد
ولی عمل کمه
یه جمله ای از استاد پناهیان شنیدم که دست پا شیکسته ش میشه این:
که تا قبل انتخابات اطلاعات سیاسس تون رو بالا ببرید ولی کار مهم تر پاک کردن خود است تقوا نوره خودش راه رو به ما نشون میده
یا علی.