برداشت ششم...
برداشت ششم:
اهل بیت به زبان الکن من یک جورهایی اثبات کردند که می شود غربت را امری ارثی تلقی کرد.
مثلا شما به همین نازدانه امام حسن مجتبی نگاه کنید. گویی نماینده غربت پدر در صحرای کربلاست.
و کوفیان هم بعضا ثابت کردند کینه و نفرت هم میتواند ارثی باشد. در مقاتل داریم که وقتی رجز خوان از سپاه امام یادآور میشد که از تبار علی است، لشکر از شدت تنفر به هم می ریخت و حمله هایشان رنگ بوی دیگری میگرفت.
آن غربت و این نفرت هر دو زاده ی یک نقشه اند که از انتهای عصر رسالت و شروع صبح امامت اجرا شد، یعنی نفی ولایت.
جایی که حکومت کفر آن روزها سعی کرد میان امام و امت فاصله ای به زور تهمت و افترا و سیاه نمایی درست کند.
والا حجت خدا بروی زمین و مظهر ولایت معنوی مگر میشود روی زمین غریب شود و یا با چه فرمولی میتوان از او متنفر شد!
من به دوستان و خودم توصیه میکنم تا به جای برخی لعن و نفرین ها که البته تا محدوده ای خوب است و به جای تمسخر و دادن القاب به آن ملاعین غصب کننده
یک بار وقت بگذارند و شخصیت آن ها را خوب مطالعه کنند، سیاست مدارانی که بسیار ماهرانه کار می کردند. کسانی که یک کوفه را از بیعت برمیگرداند و همان مردم را هلهله کننده به کاروان اهل بیت میکنند، میطلبند که خوب مطالعه شوند. این مطالعه در راستای دشمن شناسی، خیلی خوب به امروزشان کمک میکند.
#روضه و #شعر نوشت:
علی اکبر که جوشن داشت آن شد..
تو که جوشن نداری واای بر من...
