اونا میرن که ما بمونیم...

+مامان..این اقاها کجا میرن؟
_میرن جنگ مامان،میرن جبهه
+میرن جبهه که چی بشه؟
_میرن تا با دشمن بجنگن قربونت برم
+اگه با دشمن نجنگن چی‌ میشه؟
_دشمن میاد تو خونه ما اون وقت دیگه من و تو نمیتونیم بازی کنم مامان
+پس بابا چرا جبهه نمیره؟
_بابا..با..با.. بابا خب نمیتونه بره عزیزم
+چرا؟
_چون ما تنها میمونیم
+یعنی این آقا ها که میرن تنهان؟
_تنهای تنها که نه...
+یعنی بچه ندارن؟
_چرا دارن...ولی خب اگه بابا بره کی اینجا کار کنه برامون غذا بیاره؟
+یعنی بچه های این اقاها گشنه میمونن؟
_مهدی جان مامان چقدر سوال میکنی تو، اصن بیا بریم این گلها رو بدیم به عموها که دارن میرن جبهه

پ ن:
گاهی حاضریم برایمان جان بدهند، و البته ما بعد از آن حسابی تشکر میکنیم، بعضی هایمان حتی تشکر هم نمیکنیم.
پ ن:
بعضی هایمان تا ابد از کاشته دیگران میخوریم بدون آنکه گاهی چیزی بکاریم.