یکی از خوبی های خندوانه فارغ از بدی هایش این است که
برنامه در جمهوری اسلامی ساخته شده اما نیازی نیست داد بزند که آهاااای من به نظام پایبند هستم
سرود جمهوری اسلامی را به دفعات و به کرات میخواند، سرود حتی وقتی به بخش امام و شهدایش میرسد کسی صدایش را پایین نمی آورد حتی رامبد جوان و یا خواننده ی متفاوتش
رامبد از بازیگر آلاگارسونش خواهش میکند سرود جمهوری اسلامی را بخواند
روز جمهوری اسلامی را در برنامه جشن میگیرد
بهترین و محبوب ترین و پر تکرار ترین سرود هایش سرود های در وصف وطن است
یک دفعه استادیو را پر میکند از جانباز ها، یک بار پر میکند از اسرا، اسرا سرود : (از مصیبت ها نترسم زینب این را داده درسم) را میخوانند، بعضی هاشان دعا به جان رهبر میکنند
روی شانه رامبد چفیه می اندازند
جناب خان هربار که فرصت کند میان صحبت های یک پارچه طنزش گریزی به جبهه و جنگ و مقاومت میزند
یک دفعه استدیو پر میشود از افغانستانی های عزیز و جناب خان خاطره رزمنده دوست خیالی افغانیش را تعریف میکند
حمایت از تولید ملی میکند
خنده را رواج میدهد و ...
خندوانه با گروه پشت صحنه اش ثابت کرده که میتوان با یک گروه هنرمند با چهره های شاخص دنیای هنر و ... کار کرد و برنامه ساخت، اما داد نزد که من اهل این نظام و مملکتم
چون این داد زدن ندارد
بودن اهل نظام چیز عادییست
نبودنش عجیب است!
پ ن:
سر فوت مرحوم پاشایی، پدرش مجبور شده بود داد بزند که آقا پسرم دوست دار نظام بود! و ماهم پیش خودمان میگفتیم دم مرحوم گرم! مگر میبایست غیر این می بود؟ غیر از این بود تعجب داشت. تا وقتی کسی اظهار نظر و عملی نکرده از این نظام و است و دوست دار این نظام، این که فکر کردن ندارد.
پ ن:
از لیست دغدغه ها و پیشنهاد های رهبری خیلی هایش را از جمله همین برنامه افغانستانی های عزیز می شود در خندوانه پیدا کرد :)
پ ن:
قطعا خندوانه بدی ها و بدعت هایی هم دارد، کسی منکر آن نیست.
