جزیره گنج!

برداشت اول:

پیام می آید:
کجایی ، دم هیات منتظرم، حاج حسین اینجاست بیا ببینش.
من:
وایسین اومدم!!

هیات کوچه پیشتی ماست، کوچه پشتی که سالها دارم ازش رد میشم نمی دونستم توش چه خبره.

برداشت دوم:

کادر چشمم پر شده از گنج های خاک خوره.
انگار گالیور نقشه گنجش را در یک خواب لو داده باشد به من.

یک جزیره در کوچه پشتی خانه ما که اگر هرجایش را شروع کنی به کندن چیزی دست را میگیرد.
من مثل یک شهر ندیده روستا نشین مبهوط شده ام که حاج حسین میزند به من:
کجایی؟
گوش کن ببین چی میگم.
اون کناریه که تپل و قد کوتاست، مسئول کاتیوشا بود، 40 تانک گرفت از بعثیا!
اون عینکیه ......

برداشت سوم:

حاج حسین نشسته در مجلس آرام بی صدا از دیدن بچه ها کیف میکند با خودش.
هر از چند گاهی دستی رو پایش میزند و آهی میکشد.
گاهی هم نمی تواند خودش را بروز ندهد و میزند روی شانه من:
آخ آخ! اونو میبنی؟ همین کنار دریه! لباس توسی! دیدش؟؟ اون مسئوله ...

من اصلا نمی فهمم حاجی چه میگوید و دارم در فضا غرق میشوم.
مدام دارم به این فکر میکنم که از کجا باید شروع کنم!

برداشت چهار:

با همان شور شوق زمان های گذشته شان جمع شده اند گوشه گوشه هیات.
یکی از آن سمت با تمام توان داد میزند:
احمــــــــــــد!
پشت بلنگو بگو پرچم بچه های مخابرات بالاست! برا سلامتیشون صلوات بفرستن!

یکی دیگر داد میزد:
بچه های SRG بیان اینجا! اکـــــــــــــبر!! نرو پیش بچه های کاتیوشا! پرو میشن بابا! (صدای خنده بچه ها)

برداشت پنجم:

دارم بر میگردم خانه در راه با خودم زمزمه میکنم:

چه خواهد کرد با ما عشق، پرسیدیم و خندیدی
فـقط بـا پاســخت پیــچیده تــر کردی معمــا را


پ ن 1:
حاج حسین را بچه های راهیان 92 سوره میشناسند!
پ ن 2:
رشته ای بر گردنم....
پ ن 3:

غلط املایی در این وبلاگ ...

من رو راه بدید!

بهش گفتم:

حاجی جان این گروهی که پنجشنبه شبا کنار سرداران بی پلاک فر...

حرفم تموم نشده گفت:

منظورت خادم الشهداست دیگه؟

گفتم :

بله بله

گفت:

حالا حرفت رو بزن!
گفتم:

شما چطور اینجا دورهم جمع میشین؟ گروهی دارین؟ کیا هستین؟

گفت:

یه جمع رزمنده و جانباز و طلبه چطور مگه؟

گفتم:

جمع خصوصی هم دارین؟ دور هم جمع بشین خاطره؟

گفت (با لبخند):

داریم ولی شما راه نداری بهش!

گفتم (با حسرت):

اون که صد در صد.

پ ن 1:
دیگر پنجشبه ها دم اذان بهشت نمی روم.

من فاطمه نیستم!

در خانه فاطمه صدایش میکردند.
 ناراحت بود
 میگفت: دیگر فاطمه صدایم نکنید.

 یکجای دیگر هم راضی نبود به نامی صدایش بزنند.
 گفت : دیگر مرا ام البنین نخوانید.





 بهشت زهرا فروردین 93


پ ن 1:
التماس دعا

پ ن 2:
بهشت زهرا بروید.  قطعه سرداران بی پلاک

پ ن 3:
خدایا مرا حفظ کن، بی جنبه ام

حتی یک درصد!

مستند که تمام میشد هر چه در تیتراژ چشم میگرداندی خبر و اثری از نامش نبود، نه نام خودش، نه نام مستعار!

.

دست نوشته و کتاب و دفتر شعر زیاد داشت.

امام را که دید منقل آورد وسط حیات خانه، آتشی به پا کرد و دسته دسته سوزاند.

گفت دیگر نمی خواهم حدیث نفس بگویم.

.

جایی رفته بود، شیرینی تعارف کردند.

یکی برداشت و بعد اجازه گرفت تا یک شیرینی دیگر هم بردارد.دوستان متعجب شدند، بعد شیرینی ها در جیبش گذاشت و گفت میبرم خانه با خانواده بخورم

.

پاکت پاکت سیگار میکشید! شاید 3 پاکت در روز.

روی میز تدوین یک جاسیگاری بود، که همیشه پر بود، اگر هم نبود روی میز خاموش میکرد. جای سیگارها روی میز مانده بود.

یک روز دیگر نکشید،پرسیدیم گفت:

داشتم به این فکر میکردم که عالم در محضر امام زمانه و کارنامه ما به دستش میرسه! شرم کردم از این کار.

دیگر تا آخر عمر سیگار نکشید.

.

سال 72 اولین کاروان رسمی راهیان عازم منطقه شده بود و گفته بودند بیاید مستند بسازد.

آمد ولی میانه راه دیدند ماشین تیم دارد برمیگردد، گفتند کجا میروی؟ گفت:

حاضر نیستم چند دقیقه دیگر هم آنجا بمانم.

بعد ها فهمیدیم در اروندکنار بچه ها با هم آب بازی کرده بودند و او ناراحت شده بود. گفته بود:

این ها چه میفهمند اروند یعنی چه؟ اروند سجده گاه عاشقانه!

.

جشنواره فجر بود، میخواستند او را اذیت کنند. بد خواه زیاد داشت.

نیم ساعت قبل از مراسم گفتن تو مجریی!

وقتی هول میشد و میخواست تند حرف یزند زبانش میگرفت، آن ها هم فهمیده بودند و میخواستند آبرویش را ببرند.

وقتی میرفت بالا دوستانش میگفتند که دیگر کارش تمام است.

رفت بالا برنامه را اجرا کرد و حتی یک تپق هم نزد!

بعد مراسم از او پرسیدند: چی شده؟

گفت:

به مادر فاطمه زهرا گفتم میخواهند آبروی پسرت را ببرند! نگذار که ببرند!

.

باهم دعوا کردیم حسابی! حق با او بود اما من کوتاه نمی آمدم!

شب بعد از دعوا خانمی به خوابم آمد با لحن شدیدی گفت:

چرا با پسر ما اینطور رفتار کردی؟؟

فردایش آمدم داستان را برایش گفتم و با خنده گفت:

برای  ما پارتی بازی شده رفیق!!

پ ن 1:

و هزاران هزار پرده دیگر از یک زندگی!

پ ن 2:

شرمگینم از آن کوتاه لحظاتی که میخواستم خودم را با تو مقایشه کنم!

پ ن 3:

امروز معراج جای شما خالی!

حس تلخیست!

حس تلخیست بی تو سال جدید

و چه خوب است افتتاح نشود

و چه کاریست بی تو شب تا صبح

بغض دلداده ها دوا نشود

ممیز

پ ن 1:

خدایا این سعادت رو از ما نگیر

پ ن 2:

خدایا ما رو در دایره رفقای مومنان خودت وارد کن.

پ ن 3:

خدایا جز مسیر تو نمیخواهم، میانبر ارزانی تنبل ها!

مظلوم تر از ما نیست!

مظلوم تر از ما نیست

خدایا!!

رفیقان می روند نوبت به نوبت



باتشکر از:
http://vettr.blog.ir/

پ ن 1:
برگشته ام.
پ ن 2:
قربان تنهاییت بروم، که ما شده ایم یارت.

مریضی دارد این خانه...

اذیت می شود دنیا بدون رنگ چشمانت      بیا زلف از گره وا کن پشیمان شو از این کارت

تمام عالم این ایام درگیر عزای توست            بیا بنشین درون خانه و برگرد از راهت

(ممیز)

لبیـــــــــــــــــــــک یا امام!

لبیـــــــــــــــــــــــک یا امام!!

اندک توانی داریم و توانایی

آن هم فدای یک خنده تو!

پ ن 1:

فرهنگ فرهنگ فرهنگ فرهنگ فرهنگ فرهنگ اقتصاد!

پ ن 2:

این سخنرانی حضرت آقا مثل دم مسیحا من نا امید رو زنده کرد!

قربان صراحت و جذبه ات! انقلابی من!

پس کله ای!

وقتی همه چیز را بازی فرض کنی

وقتی فکر کنی که همه چیز به راحتی آن چیزی است که پیش چشم تو میگذرد

وقتی جایگاهت را گم کنی

وقتی کاه و ینجه ات اضافی کند

وقتی هوت برت دارد

وقتی ...

وقتی ...

وقتی ...

نتیجه اش این می شود که پس کله ای میخوری و مجبور می شوی تحویل سالت را اینجا! در ناکجا آباد زمان و مکان، در اینجا که خیلی دوری به خانه ی یارت بگذرانی!

نتیجه اش این میشود که خدا محکم میزند پس کله ات و شهدا میگویند فکر کرده ای عاشق چشم و ابروی توییم که تا اراده کردی بیایی پیش ما؟

فکر کرده ای که هستی؟

تو خادم مایی یا ما خادم تو؟

فکر کرده ای آمدن اینجا به همین سادگی ست؟

به همین سادگی که بیایی و بلیط بگیری و 12 ساعت بعد اینجا پیش ما باشی؟؟

واقعا  فکر کردی هر وقت اراده کردی میتوانی بیایی بلیط بگیری؟

چه در خودت دیده ای که فکر کردی باید ساب تحویل هم پیش ما باشی؟

یادت رفته باید برات را ما امضا کنیم؟

یادت رفته چقدر التماس کردی و گریه تا این سفر را به تو بدهیم؟

یادت رفته عهد بستی خودت را اصلاح کنی؟

حالا که زیر عهد زدی؟ چه قولی چه قراری؟

برو خودت را اصلاح کن!

اینجا آمدن و سال تحویل پیش ما بودن حساب و کتاب دارد پسر!!

امسال را در تنهایی خودت تحویل کن تا درس عبرت باشد برایت! هر چند که تو انسان بشو نیستی!!

پ ن 1:

عیدتان مبارک

پ ن 2:

دلم پر است!

هیچ کجا خانه خود آدم نمی شود!

ولی خودمانیم
هر کجا بروم و هر منطقه ای و هر چقدر هم که بمانم.
خانه تو چیز دیگریست.
درست میگویند
هیچ کجا خانه خود آدم نمی شود!
خانه امیدمان!

بهشت 92
سرداران بی پلاک

پ ن 1:

اگر بشود سال تحویل قطعه باشیم ... چه شود.

پ ن 2:

شاید آخرین پست باشد پیشاپیش سال نو به سلامتی.

پ ن 3:

گاهی اینجا هم پستی برای خواندن هست که شاید اینجا نباشد  http://instagram.com/taha_amiri

http://negarkhaneh.ir/~VEJDAN